O książce: rok / Starożytni Słowianie nie dzielili natury na żywą i nieożywioną. Wszystko, co ich otaczało, było obdarzone życiem, czy to drzewa, zwierzęta czy kamienie. Dlatego w tamtych czasach ludzie czcili siły natury - deifikowali słońce, księżyc i zjawiska naturalne, przypisując temu wszystkiemu boskie pochodzenie i wierząc, że zjawiska naturalne zależą od woli bogów. Dlatego, aby zyskać przychylność bogów, ludzie starali się ich przebłagać na wszelkie możliwe sposoby. Aby to zrobić, w określonych porach roku odprawiano specjalne święte rytuały, składano ofiary bogom, a w modlitwach ludzie prosili bogów o pomoc i dziękowali im za ich sukcesy. Każde plemię słowiańskie mogło mieć swoich odrębnych bogów, lub funkcje ich bóstwa różniły się od funkcji bóstwa innego plemienia. A bóstwa, na przykład Słowian Zachodnich, mogą bardzo różnić się od bóstw Słowian południowych. Co więcej, o niektórych bóstwach może istnieć wiele różnych tradycji i legend, ale o innych bóstwach, wręcz przeciwnie, informacje mogą być bardzo skąpe, a jeśli porównać różne źródła, nawet sprzeczne. W tej książce porozmawiamy o wierzeniach starożytni Słowianie, o ich panteonie, o słowiańskich bogach, o słowiańskich duchach i bohaterach słowiańskich eposów.